Research en Regie vier afleveringen, lengte vier keer 25′.
Uitgezonden op Nederland 3 door de omroep RVU.
Terug op de Werkvloer is een serie afleveringen gebaseerd op de BBC-serie ‘Back to the floor’. In iedere aflevering wordt een leidinggevende of beleidsmaker gevolgd die voor een aantal dagen aan de slag gaat tussen het ‘gewone’ personeel op de werkvloer en zo zijn of haar bedrijf van een heel andere kant leert kennen.

HOTEL OP STELTEN over Hotel Des Indes: Directeur Rocco Lentze is terug op de werkvloer. ‘Welke gek heeft deze hotelkamer nu zo ontworpen?!’ Hulpeloos hangt hij in de in de vloer verzonken badkuip omdat hij niet weet hoe hij het bad anders moet schoonmaken. Het Zambiaanse kamermeisje dat samen met hem de kamers schoonmaakt proest van het lachen als hij later een grote scheur in een versleten onderlaken maakt. Het hotel staat voor een vergaande verbouwing, Lentze werkt mee om te ontdekken welke veranderingen de dagelijkse praktijk afdwingt. Een onmogelijk doolhof is het, deze voormalige stadsvilla; maar de logistiek kan beter, de elektriciteit kan zo worden vernieuwd dat niet dagelijks tientalen lampen hoeven te worden verwisseld, en met een cursus kan het personeel misschien leren meer samen te werken in plaats van het schaarse serviesgoed van andere afdelingen ‘te jatten’.
ZAKKEN IN AMSTERDAM over de Reinigingsdienst Amsterdam: Hilda Raasing, ooit landbouwkundige, later secretaresse en nu directrice veegt straten schoon, gooit met zakken en sjouwt met grofvuil. In het hart van de rosse buurt snijdt ze een vuilniszak open en graait in de stinkende inhoud. Triomfantelijk vindt ze een adresvermelding op een exemplaar van Vrij Nederland. De dader – de zak had helemaal niet buiten mogen staan vandaag – is gelokaliseerd. Met de man van de reinigingspolitie gaat ze op de Wallen verhaal halen. Ze praat ook met ‘haar’ mannen over hun zorgen. Mannen die veertig worden en dan niet alleen minder mogen tillen, maar ook minder gaan verdienen. Voor hun eigen welzijn, wel te verstaan. Raasing wordt klemgezet tussen de Arbo en de straat.
HET ZAL HEM GEEN WORST WEZEN over Meester Stegeman: Slagerszoon Aart Voets, nu directeur van vleeswarengigant Stegeman, wil de kwaliteitsproducten van zijn vader op megaschaal handhaven en stuit op het spanningsveld tussen kwaliteit, Arbowet en hogere productie. ‘Zou jij dit nou kopen als het in de winkel lag?’ vraagt hij aan het meisje naast hem aan de lopende band? Hij heeft een paar kuipjes filet americain in zijn handen die een tikje verfomfaaid zijn omdat de splinternieuwe verpakkingsmachine weer eens is vastgelopen. ‘Natuurlijk’, zegt zij. ‘Als je een zak appels koopt en op eentje zit een plekje dan neem je hem toch ook?’ Waarop Aart zegt: ‘Misschien koop jij meer appels dan ik?’ ‘Misschien ben ik minder moeilijk’, zegt zij schouderophalend. Tot Aarts verrassing wordt er op de vloer veel meer handmatig gewerkt dan hij had gedacht.
WEG MET DE KLOMPEN, TULPEN EN KAAS over TUI: Thijs Hartog wil absoluut af van het beeld van klompen, molens en kaas. Hartog is directeur incoming tourism van Holland International, de branche die buitenlandse toeristen in Nederland begeleidt. Met een grote zwaai gooit hij een opblaastulp van zijn conferentietafel in de uiterste hoek van zijn kamer. ‘Traditioneel, niet wervend, oubollig’, noemt hij het aanbod van zijn bedrijf. ‘We doen hetzelfde als onze concurrenten en zijn nog duurder ook’! Hij sjouwt met koffers bij terminals, maakt rondvaartboten schoon, gidst Japanners door Edam en Zaanse Schans en zingt smartlappen met een groep Duitsers in een Amsterdamse kroeg. En moet inzien dat zijn onderdeel misschien geen verlies maakt, maar hooguit quitte speelt, dat meer moet worden verkocht, maar dat de buitenlanders nu eenmaal klompen, molens en kaas willen.